Βασίλειος Βασιλεύς:
Η ιστορία του Βασίλειου Β' του Βουλγαροκτόνου.
1ο μέρος: Όρκος Πίστης
2ο μέρος: Η Κυριαρχία του Νόθου.
3ο μέρος: Ο Γιός της Καππαδοκίας
4ο μέρος: Οι Πύλες του Τραϊανού
5ο μέρος: Αναμένεται
Τεύχη:
Παράγγειλε τα:
Βίντεο με δείγμα από το εσωτερικό.
Δείγμα από το εσωτερικό
Το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα
(λίγο πριν το 1ο τεύχος)
Αναφορές
Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ Πορφυρογέννητος — ή όπως έμεινε στην ιστορία, ο Βουλγαροκτόνος — αποτελεί μια μοναδική περίπτωση στη βυζαντινή ιστορία.
Ένα παιδί μεγαλωμένο στο επικίνδυνο περιβάλλον του παλατιού της Κωνσταντινούπολης, που κατέληξε να κυβερνήσει μια αυτοκρατορία στο απόγειο της πολιτικής και πολιτιστικής της δύναμης. Όμως η αβεβαιότητα του μεσαιωνικού κόσμου δεν του χάρισε μια ειρηνική βασιλεία. Η εποχή του ήταν γεμάτη εμφυλίους πολέμους, αυλικές ίντριγκες και εξωτερικές απειλές — τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση.
Ζήστε ένα οπτικό ταξίδι στον συναρπαστικό κόσμο των μεσαιωνικών Ρωμαίων και στην καρδιά της αυτοκρατορίας τους — την Κωνσταντινούπολη. Κάθε πάνελ, σχεδιασμένο με φροντίδα από τη Χρυσσυγή Σακελλαροπούλου, κρύβει ιστορικές, καλλιτεχνικές και πολιτισμικές λεπτομέρειες, αποδομένες με μια αυθεντική ματιά στην άγνωστη εποχή του Μεσαιωνικού Ελληνισμού.
Η πρώιμη ζωή ενός από τους διασημότερους Βυζαντινούς αυτοκράτορες ζωντανεύει σε αυτή τη νέα σειρά κόμικ, σε σενάριο του Θεοχάρη Σπύρου. Μια ιστορία ενηλικίωσης — και η συνειδητοποίηση πως κανείς δεν γεννιέται πετυχημένος, ακόμα κι αν είναι αυτοκράτορας.
971 μ.Χ
Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής ανέρχεται στον θρόνο ως προστάτης των δύο ανήλικων Πορφυρογέννητων της Μακεδονικής δυναστείας, οι οποίοι φέρουν τον τίτλο του συμβασιλέα. Η άνοδός του αντικατοπτρίζει την κυριαρχία της στρατιωτικής αριστοκρατίας της Μικράς Ασίας, η οποία έχει πλέον εδραιώσει τον έλεγχο της αυτοκρατορίας.
Βίκινγκς; Ποιοι Βίκινγκς;
"Οι Ρως, ή Βάραγγοι, είναι οι Βίκινγκς της Ανατολής — Σκανδιναβοί πολεμιστές που έχουν εγκαθιδρύσει την κυριαρχία τους πάνω σε σλαβικούς πληθυσμούς και έχουν ιδρύσει ισχυρά πριγκιπάτα. Οι ιστορίες για τα μυθικά πλούτη της Μίκλγκαρντ, δηλαδή της Κωνσταντινούπολης, έχουν φτάσει ως τα παγωμένα φιόρδ του Βορρά. Μια μεγάλη στρατιά Βάραγγων, δελεασμένη από τις φήμες αυτές, έχει φτάσει μέχρι τη Θράκη και ετοιμάζεται να συγκρουστεί με τα Ρωμαϊκά τάγματα."
Ο Ρωμαϊκός στρατός
Αν και ο στρατός των Ρωμαίων δεν φέρει πια τη φήμη των αρχαίων Λεγεώνων, παραμένει η ισχυρότερη πολεμική δύναμη της Μεσογείου. Όπως μια σύγχρονη ποδοσφαιρική ομάδα, η αυτοκρατορία συγκεντρώνει τους ικανότερους πολεμιστές από κάθε γωνιά του κόσμου για να ενισχύσει τους τοπικούς στρατούς των Θεμάτων και τα ελίτ Τάγματα της Κωνσταντινούπολης. Το αποτέλεσμα είναι μια ευέλικτη και καλά οργανωμένη πολεμική μηχανή. Παρά τη συχνή παρανόηση, ο ρωμαϊκός στρατός λειτουργούσε κυρίως αποτρεπτικά, προβάλλοντας ισχύ για να αποθαρρύνει εισβολές και εξεγέρσεις πριν ακόμα ξεσπάσουν.
Βασίλειος Πορφυρογέννητος
"Ο Βασίλειος είναι ο πρωτότοκος γιος του αυτοκράτορα Ρωμανού Β΄ και της αυτοκράτειρας Θεοφανούς. Με τον πατέρα του νεκρό και τη μητέρα του εξόριστη, στηρίζεται στον ισχυρό θείο του, τον παρακοιμώμενο Βασίλειο Λεκαπηνό, για να διατηρήσει τη θέση του στον θρόνο μέχρι να έρθει η ώρα να κυβερνήσει. Ωστόσο, στη Ρωμανία —την αυτοκρατορία των Ρωμαίων— δεν υπάρχει θεσμοθετημένος νόμος περί κληρονομικής διαδοχής. Αυτοκράτορας γίνεται εκείνος που αποδεικνύεται άξιος, είτε με την υποστήριξη του στρατού είτε με την εύνοια της αυλής.
Η Βασιλεύουσα
Οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν την Κωνσταντινούπολη 'Βασίλισσα των Πόλεων' — δικαίως, καθώς το 971 μ.Χ. ήταν, πιθανότατα, η μεγαλύτερη και πλουσιότερη πόλη της Ευρώπης. Ένα αληθινό κόσμημα της αυτοκρατορίας, γεμάτο μάρμαρα, χρυσάφι και μνημεία που προκαλούσαν δέος
Τρεις αυτοκράτορες. Ο θρόνος είναι μόνο ένας...
Μπερδευτήκατε; Δεν είναι παράλογο. Αυτή είναι μια εποχή όπου οι Ρωμαίοι έχουν συχνά περισσότερους από έναν αυτοκράτορες. Συνήθως υπάρχει ένας Βασιλεύς Αυτοκράτωρ — ο ανώτατος ηγεμόνας — και ένας ή περισσότεροι συμβασιλείς, που περιμένουν τη σειρά τους ή στηρίζουν τον θεσμό. Ας μην ξεχνάμε όμως: στο Βυζάντιο η θέση του αυτοκράτορα δεν ήταν κληρονομικό δικαίωμα αλλά αξίωμα. Οποιοσδήποτε μπορούσε να φτάσει στον θρόνο — ανεξαρτήτως κοινωνικής ή οικονομικής καταγωγής — αν είχε την ικανότητα, την τύχη ή τους κατάλληλους συμμάχους.
