Τα επιτεύγματα της Βυζαντινής υαλουργίας μας είναι σχετικά άγνωστα. Γενικά η υαλουργία έχει συνδεθεί περισσότερο με τον Αραβικό πολιτισμό και αυτό ευσταθεί ιστορικά.
Στην ύστερη αρχαιότητα μέχρι τον 7ο αιώνα, η βάση της ακμάζουσας Βυζαντινής υαλουργίας ήταν κυρίως η Συρία, η Παλαιστίνη και η Αίγυπτος που αργότερα έπεσαν στα χέρια των Αράβων. Οι τελευταίοι συνέχισαν αυτή την πρακτική δημιουργώντας μια ξεχωριστή παράδοση. Μετά την Αραβική κατάκτηση οι Ρωμαϊκές βιοτεχνίες υαλουργίας θα μεταφερθούν προς την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη όπου αναφέρεται ότι υπήρχαν εργαστήρια υαλοψών.
Έχουν βρεθεί έγγραφα που αποδεικνύουν ότι υπήρχαν και γυναίκες υαλοψοί που είχαν δικά τους εργαστήρια. Βέβαια ποτέ δεν έφτασαν τα επίπεδα ποσοτικής παραγωγής που είχε η Μέση Ανατολή.
Η Βυζαντινή υαλουργία εξελίχθηκε ποιοτικά με το πέρας των αιώνων. Το εύρος των γυάλινων αντικειμένων εκτεινόταν από είδη καθημερινής χρήσης όπως βάζα, φιάλες και διακοσμητικά είδη μέχρι κοσμήματα και υαλοπίνακες. Πολλά από αυτά χάθηκαν μέσα στους αιώνες και στην άλωση του 1204.
